Astronauten op het ISS leven in Coordinated Universal Time (UTC), niet in Greenwich Mean Time (GMT), zoals vaak ten onrechte wordt beweerd. GMT-tijd fluctueert ten opzichte van UTC met 0,9 seconden.
instructies:
Stap 1
In 1999 markeerde de lancering van de Russische Zarya-module het begin van het meest ambitieuze ruimteproject van onze tijd: het begin van de oprichting van het International Space Station (ISS). De voorgangers van het ISS waren de Sovjet-ruimtestations, die geen analogen hadden en niet bestaan. Het langst van allemaal werkte in de baan "Mir".
Sindsdien zijn veel nieuwsgierige mensen geïnteresseerd in: hoe lang leven astronauten op het ISS en in een baan in het algemeen? Maar waarom komt zo'n vraag überhaupt op? We moeten meer in detail begrijpen, omdat bijna alle antwoorden in bekende bronnen onjuist zijn.
Stap 2
Zelfs de oude Babyloniërs bedachten voor het gemak van berekeningen om de cirkel in 360 gelijke delen te verdelen - graden, elke graad - in 60 boogminuten en elke minuut - in 60 boogseconden. Het adjectief "hoekig" is niet tevergeefs.
De aarde maakt een complete omwenteling in 24 uur, dit is een dag. Dan zijn er 15 graden van de omtrek van de evenaar per uur tijd, waarin 900 boogminuten en 54.000 boogseconden zijn. In meetkunde, astronomie, geodesie en cartografie, navigatie, luchtvaart en ruimtevaart worden hoekminuten en seconden minuten en seconden van de boog genoemd.
Aangezien de tijdrekening wordt geassocieerd met de rotatie van de aarde, is verwarring mogelijk met minuten en seconden. Om het te vermijden, moet u onthouden: er zijn 60 minuten in een uur en 3600 seconden tijd. Dus, wanneer de aarde draait, komt één minuut overeen met 15 hoekige langs de evenaar, en een seconde komt overeen met 15 hoekige. Een dergelijke verwarring ontstond omdat mensen duizenden jaren later dan de Babylonische priesters leerden de tijd nauwkeurig te tellen - om de lucht te observeren.
Stap 3
Tot de vorige eeuw werd de tijd over de hele wereld geteld vanaf het middaguur op de Royal Observatory in Engeland in Greenwich. De middag werd gemarkeerd met een speciaal astronomisch instrument - een passage-instrument. Deze wereldtijd heette GMT, Greenwich Meridium Time; Meridium in het Latijn is middag.
Lokale tijd, terwijl de aarde van west naar oost draait, loopt voor op GMT ten oosten van Greenwich en loopt achter op het westen. De grootte van het tijdsverschil hangt af van de geografische lengtegraad van de plaats, dat wil zeggen van de afstand in graden / boogminuten / boogseconden van de middaglijn van de plaats (zijn meridiaan) vanaf de meridiaan van Greenwich. De middaglijn is de schaduw van een dunne, rechte verticale paal om precies 12.00 uur, wanneer de zon precies ten zuiden van het waarnemingspunt staat.
Zo komt de middag in Moskou 2 uur 10 minuten en 29 seconden eerder dan in Greenwich. Dan is de lengtegraad van Moskou 37 graden 37 minuten (hoek) naar het oosten. Mensen wisten niet hoe ze de lengtegraad op elk moment nauwkeurig konden bepalen, totdat een speciaal horloge verscheen, dat lange tijd een gelijkmatige koers hield - chronometers. Daarvoor werd het van geval tot geval bepaald aan de hand van regelmatig terugkerende astronomische verschijnselen.
Voor het gemak in het dagelijks gebruik wordt de lokale tijd afgerond op het dichtstbijzijnde uur en is de hele wereld conventioneel verdeeld in 24 tijdzones. Het midden van de nulgordel valt precies op Greenwich. Tijdzones ten oosten van Greenwich worden als positief beschouwd; naar het westen - negatief. De tijdzone van Moskou is +2 GMT. Als ze gewoon GMT schrijven of zeggen, dan is dit Greenwich-tijd: 0 GMT.
De ongemakken van standaardtijd voor de behoeften van voldoende snel vervoer (spoor, luchtvaart) werden onmiddellijk duidelijk: het is onmogelijk om de beweging van treinen of vliegtuigen te beheersen als de tijd daarin langs de route voortdurend verandert. Als gevolg hiervan toonden transportarbeiders al in de 19e eeuw hun hoofdsteden altijd in standaardtijd in hun systemen. Bij langzaam transport (bijvoorbeeld zeeschepen) werd de klok bij aankomst in de haven versteld naar lokale tijd. Maar elk schip had altijd een chronometer die op GMT was afgesteld.
Stap 4
De aarde draait echter niet perfect gelijkmatig en de ontwikkeling van wetenschap en technologie vereiste nauwkeurigere tijdmetingen dan de astronomie zou kunnen bieden. Toen, namelijk in 1955, verscheen de atoomklok. Moderne voorbeelden van atoomklokken lopen of lopen een seconde achter in 3 biljoen jaar, of 3000 miljoen jaar.
Op basis van atoomklokken werden tijdstandaarden ontwikkeld, en de uniforme universele tijd UTC werd volgens hen vastgesteld. Deze afkorting is niet precies ontcijferd. De Britten, aangezien het Greenwich Observatory lange tijd een sensor is geweest van de exacte tijd voor de hele wereld, stelden de naam CUT (Coordinated Universal Time) voor. De Fransen, die zich herinnerden dat de eerste, zelfs vóór Greenwich, de exacte tijd begon te meten aan het Observatorium van Parijs, drongen aan op TUC (Temps Universel Coordonné). Beide betekenen in vertaling Universele, of Universele, Gecoördineerde Tijd. Uiteindelijk heeft de World Telecommunication Union (die verantwoordelijk is voor tijdstandaarden) de aanduiding een neutrale, gemakkelijk te onthouden en unieke UTC-aanduiding gegeven.
Het uitgangspunt voor UTC was eenvoudig verkregen: we zagen GMT op het moment dat de factoren die het omverwerpen elkaar wederzijds neutraliseerden. Gedurende vele decennia van waarnemingen zijn hun oorzaken en grootheden zeer nauwkeurig opgehelderd. Simpel gezegd, astronomen vingen het moment waarop de astronomische (professioneel gesproken - efemeriden) tijd in Greenwich samenviel met de wereldtijd, en zetten onmiddellijk de atoomklok aan.
Stap 5
Astronomische (efemeride) Greenwich-tijd UTC fluctueert langzaam, over maanden en jaren, ten opzichte van UTC met plus of min 0,9 seconden. In het dagelijks leven is dit onbeduidend, maar al met manoeuvres in een baan om de aarde is nauwkeurigheid in duizendsten vereist, en in wetenschappelijke experimenten - in miljoensten en miljardsten van een seconde.
Bovendien kunnen kosmonauten in een baan om de aarde geen standaardtijd gebruiken, aangezien het ruimtevaartuig in ongeveer anderhalf uur rond de aarde draait. Astronauten moeten hun tijd aan een bepaald punt op aarde koppelen. Tot de jaren 90 van de vorige eeuw leefden Sovjetkosmonauten op +2 UTС, Moskou-tijd. Amerikaans - UTC Houston. In gezamenlijke projecten, bijvoorbeeld Sojoez-Apollo, werkten ze volgens nul, absolute UTC.
Het ISS leeft vanaf het allereerste begin in UTC-tijd, en niet volgens GMT of vereenvoudigde versies van wereldtijd (UT met indices) voor dagelijks gebruik, zoals ze vaak schrijven. En niet alleen het ISS. In de ruimtevaart wordt het nog steeds stilzwijgend geaccepteerd om alles in UTC-tijd te doen. Vijf landen vliegen al de ruimte in: Rusland, de Verenigde Staten, Frankrijk, China en Iran. Het aantal ruimtemachten zal ongetwijfeld toenemen. Elk van hen heeft zijn eigen efemeride tijd en om niet in de war te raken en elkaar niet te hinderen, is het absoluut noodzakelijk om alle acties aan universele UTC te binden.
En nog een wijdverbreide onnauwkeurigheid: de lokale thuistijd van de ISS-controlecentra in Moskou en Houston is respectievelijk +2 UTC en -5 UTC. Ongeïnformeerde informanten beweren vaak dat de tijdsverschillen tussen Moskou en Houston vanuit Greenwich even groot zijn. Dat dit niet zo is, is in ieder geval op de kaart goed te zien.
