Het traditionele beeld op een tv- of computerscherm is tweedimensionaal, plat. De menselijke waarneming is natuurlijk tot op zekere hoogte een aanvulling op zo'n kunstmatige realiteit, maar over het algemeen kun je met een vlak beeld niet volledig van de foto genieten. Een uitweg uit deze situatie werd gevonden toen 3D-technologieën verschenen.
3D-technologieën: een reis naar een driedimensionale wereld
3D-technologie is een algemene naam voor verschillende soorten volumetrische afbeeldingen. Vertaald uit het Engels betekent de combinatie "3-dimensionaal" letterlijk "driedimensionaal". 3D omvat een driedimensionaal beeld, driedimensionale afbeeldingen, evenals een reeks hardware- en softwaretools en -methoden die het mogelijk maken om driedimensionale objecten te creëren.
De belangrijkste toepassing van dergelijke technologieën is te vinden in het maken van afbeeldingen op een scherm of plat vel. 3D-technologieën worden gebruikt in televisie, bioscoop, architectuur en computerspellen. De nieuwste ontwikkeling in 3D-technologie was de uitvinding van 3D-printen.
Tegenwoordig is het al mogelijk om eenvoudige fysieke objecten met een lengte, breedte en hoogte te printen op speciale 3D-printers.
Als het over 3D gaat, bedoelen ze meestal cinematografie. Een dergelijk systeem maakt het mogelijk om de illusie van een driedimensionaal beeld op een groot scherm te construeren. Het gebruik van driedimensionale technologieën in de bioscoop is gebaseerd op het binoculaire zicht dat kenmerkend is voor mensen. Alle kleinste details die de visuele analysator passief vastlegt, verwerkt het netvlies afzonderlijk. En pas dan verbindt het brein de afzonderlijke elementen van het beeld tot een holistisch driedimensionaal beeld.
Kenmerken van 3D-technologieën
3D-graphics omvatten interactie met een denkbeeldige ruimte die drie dimensies heeft. Maar deze volumetrische wereld wordt weergegeven op een plat oppervlak dat slechts twee dimensies heeft. In sommige gevallen wordt een object of afbeelding afgebeeld op een vlak als driedimensionaal ervaren zonder extra apparaten.
Vaak worden virtuele helmen of speciale brillen met een stereoscopisch effect gebruikt om de driedimensionale werkelijkheid waar te nemen.
Een volumetrisch beeld in een tweedimensionale ruimte omvat het construeren van een projectie van een driedimensionaal model op een vlakke plaat of scherm. Hier kun je meestal niet zonder het gebruik van speciale computerprogramma's. In dit geval is het object weergegeven in driedimensionale vorm meestal een exacte kopie van een object uit de materiële wereld. Maar het kan ook op een willekeurige abstracte manier, bijvoorbeeld gemaakt van geometrische vormen.
Het maken van een 3D-object begint met het bouwen van een model met behulp van wiskundige gegevensverwerkingsmethoden. Dit wordt gevolgd door visualisatie van het wiskundige model, waarna het de vorm aanneemt van een projectie, die de scène of het fysieke object weerspiegelt dat is geselecteerd voor modellering. Het resultaat van visualisatie met behulp van technische middelen wordt weergegeven op een eindapparaat, bijvoorbeeld op een tv-scherm of een beeldscherm van een pc.
